Blog van Prof. Albert Zweistein
Koopman Goswin Schubbekop
woensdag 13 augustus 2025
Wie ik ben
Ik ben Goswin Schubbekop, koopman van Zilverwijk en vaste stem op de Grote Markt van Waren en Smaken. Waar luifels schaduw leggen over kramen en kasseien rond onder je voeten liggen, weeg ik kansen en kronkelt het praatje vanzelf mee met de handel. De Weegschaal van Zware Vis staat midden op mijn kraam, dof metaal dat eerlijk vertelt wat iets waard is, zonder theater en zonder gedoe. Ik houd van vlot praten en nog vlotter afrekenen. Een lach erbij, een knikje naar links en voor je het weet heb je precies wat je nodig hebt en niet een kruimel meer.
Wat ik belangrijk vind
Een goede ruil is een vriendelijke puzzel. Jij een stap vooruit, ik een stap vooruit en de markt nog gezelliger dan daarnet. Ik prijs helder, weeg zichtbaar en leg rustig uit waarom de ene deal net slimmer is dan de andere, zodat zelfs de kleinste ridder in opleiding snapt wat er gebeurt als de schaal zucht en stilvalt. Sterke verhalen horen erbij, maar de uitkomst blijft eerlijk. Kilo is kilo en wie een scherpe blik heeft, krijgt soms een extra visstaart of een handvol kruimels brood bovenop de koop. Mijn kraam is netjes, mijn bordjes leesbaar en mijn grapjes precies lang genoeg om het wachten kort te maken.
Wat je van mij mag verwachten
Als het spel in Zilverwijk start, staat mijn tafel klaar met manden in rechte rijen, krijtbordjes in de sleuven en de weegschaal in het midden als een rustige scheidsrechter. Ik roep de dag in beweging, laat wegen, ruilen en terugruilen en fluister een tip als iemand net langs de beste deal dreigt te grijpen. Tussendoor leer ik trucs die iedereen kan. Hoe je bundels telt zonder vingers. Hoe je eerlijk wisselt. Hoe je met één vraag de prijs en de glimlach tegelijk binnenhaalt. Aan het eind van de markt klopt de kas, gaan de kramen dicht en wandelt Zilverwijk lachend naar huis, met tas, verhaal en een lesje wegen op zak. De markt sluit, de stemming blijft.
Bard Lyrion Notenregen
dinsdag 12 augustus 2025
Wie ik ben
Ik ben Lyrion Notenregen, bard van Stormwoude en de rustige stem die langs dag en avond meeloopt. Aan de rand van het plein hoor ik de maat in voetstappen, in de herberg vang ik zinnen op die vragen om een refrein en bij de Vuurkring voel ik wanneer een verhaal precies rond kan vallen. De luit ligt licht tegen mijn zij, de hals onder mijn hand als een bekende weg. Een paar zachte aanslagen en een rommelige tafel wordt vanzelf één gesprek. Ik kijk graag naar wat onopgemerkt blijft. Wie vandaag iets voor het eerst durfde, wie stilletjes hielp zonder dat iemand het zag, wie lachte terwijl het eigenlijk even tegenzat. Dat zijn de noten waar een lied aan blijft hangen, de kleine heldendaden die een kampdag zacht laten glanzen.
Wat ik belangrijk vind
Een verhaal begint meestal met stilte. Eerst luisteren, dan spelen. Zo krijgt een dag zijn kleur terug zonder dat we er hard aan hoeven trekken. Ik houd van eenvoudige melodieën die iedereen snel oppakt, coupletten die ruimte laten voor ieders stem en refreinen die breed genoeg zijn om samen te dragen. Geen haast, geen groot gebaar nodig. Een lichte slag van duim en wijsvinger, een paar woorden die precies passen en ineens staat er een lied waar je in kunt uitademen. Wie wil, zingt mee op een lage toon. Wie liever luistert, laat het hoofd even rusten op de maat. Muziek is hier geen optreden, het is gereedschap om de dag bij elkaar te binden.
Wat je van mij mag verwachten
Overdag loop ik door de herberg, test ik een regel op het bankje bij de deur en leg ik een melodie klaar die later past. Tussen spellen door vang ik flarden op en noteer ik ze in mijn hoofd, zodat de avond weet waar hij over gaat. Als de zon zakt en de banken dichterbij schuiven, stem ik de luit twee slagen lager, zet ik een rustige maat neer en breng ik de dag terug tot een handvol beelden die iedereen herkent. Een kort refrein, een glimlach waar het moet en een laatste akkoord dat de kring stil maakt voordat we opstaan. Zing mee vandaag, de melodie start, laat je stem horen.
Herbergier Janus Veelvraat
maandag 11 augustus 2025
Wie ik ben
Ik ben Janus Veelvraat, herbergier van Stormwoude en de man achter de dampende pannen in Herberg de Kokende Ketel. Waar de deur openzwaait en stemmen meteen warmer klinken, sta ik met opgestroopte mouwen klaar bij het aanrecht, de Houten Lepel van Grote Scheppen losjes in mijn hand, glad van gebruik en altijd binnen bereik. Ik hou van royaal opscheppen en nog royaler glimlachen. Een vol bord zegt welkom zonder dat er een woord nodig is. Aan de lange tafels zie ik wie stilletjes proeft, wie al kletsend bijschept en wie een aanmoedigend knikje kan gebruiken om een nieuwe smaak te durven proberen. Eten doet meer dan vullen, het bindt de dag aan elkaar en maakt van onbekenden tafelgenoten.
Wat ik belangrijk vind
Rust aan tafel begint met duidelijkheid en eindigt met een schoon blad. Handen wassen, plek zoeken, eerst proeven en dan pas oordelen. Ik schep liever één flinke lepel die precies goed is dan drie gehaaste kleintjes, want aandacht maakt smaken groter. Wie iets spannend vindt, krijgt een kleine portie om te testen en alle tijd om terug te komen voor meer, zonder gedoe of haast. Ik strooi gul met complimenten en een grap waar het kan en ik let op tempo en orde. Borden en bekers terug naar de teiltjes, kruimels vegen we samen weg. Zo blijft de herberg ademen als een gezellige zaal in plaats van een storm na de maaltijd. En soms vang ik een regel die later bij de Vuurkring terugkomt, precies tussen twee lepels door.
Wat je van mij mag verwachten
Rond etenstijd ruik je stoof en vers brood al in de gang. Aan de toonbank staat water klaar, op het krijtbord lees je wat de pot schaft en achter mij zingen de pannen zacht hun eigen liedje. Ik beweeg tussen toonbank en tafel, vul bij waar het leeg raakt, leg uit wat er in de pan zit en wijs een plek aan waar nog net een bankje tussen past. Eerst handen wassen, dan schuiven we door en vult de lepel borden tot aan de rand, met een knipoog voor wie terugkomt voor die ene extra hap. Na afloop gaan bord, bestek en beker in de blauwe teiltjes en is er altijd een slok water en een kort praatje over hoe de dag smaakte. Vullen die borden, samen smullen en gezelligheid op tafel.
Ambachtsmeester Walther Klinkhamer
vrijdag 8 augustus 2025
Wie ik ben
Ik ben Walther Klinkhamer, ambachtsmeester van Stormwoude. Achter het Bastion trekt een warme gloed langs de muur, waar de smederij ademt en het aambeeld het ritme van de dag tikt, gelijkmatig en geruststellend. De deur staat vaak op een kier, zodat je de geur van kool en olie al ruikt wanneer je het plein oversteekt. Tussen kolenbak en blaasbalg ligt de Reuzehamer van Woeste Vonken binnen handbereik, met naast haar de tangenset die als oude vrienden precies weten wanneer ze vastpakken en lossen. Ik houd van rustig werken en duidelijke handen. Eén slag die telt is beter dan tien die twijfelen. Wie de drempel over stapt, merkt het meteen. Hier wordt niet gehaast, hier wordt gemaakt. Wat krom is, maken we recht. Wat los zit, klinken we vast. Wat dof oogt, krijgt weer glans voor het volgende gebruik.
Wat ik belangrijk vind
Goed materiaal geeft rust in het hoofd en ruimte op het plein. Ik begin met kijken en luisteren. Waar schuurt het, waar klemt het, waar zakt iets net weg. Daarna volgen passen, afstellen, testen en terugleggen op de plek die klopt, zodat de handen die het straks pakken niet hoeven te zoeken. Humor mag, haast niet. Veiligheid eerst en netjes doen altijd, want een schone werkbank is het halve werk en een stille hand voorkomt een harde tik te veel. Wie vastloopt krijgt een korte tip, soms niet meer dan een knik naar de juiste riem of een vinger op de goede gesp. Wie iets moois maakt legt het op de smidstafel zodat we samen kunnen zien wat er klopt en waarom. Ik geloof in onderhoud dat je niet ziet maar wel voelt. Een riem die soepel draait, een gespsluiting die stil klikt, een schildrand die de klap opvangt zonder theater. Alles wat je aandacht geeft, gaat langer mee. Alles wat je uitlegt, wordt morgen zelfstandig gedaan.
Wat je van mij mag verwachten
In de ochtend stijgt de eerste warmte al op uit de haard en sorteert het licht de gereedschappen op de werkbank, van klemmen aan de wand tot de borstel die het metaal weer laat ademen. Ik zet setjes klaar per groep, met naam en maat, zodat uitgifte in het Bastion snel en rustig gaat. Overdag stap ik even naar binnen voor innemen en reparatie, en kom ik naar het plein om te helpen met aantrekken, afstellen en dat ene extra gaatje dat net verschil maakt. Als iets beter aan het aambeeld kan, gaat het mee terug naar de smederij en ligt het later weer klaar met een klein krijtstreepje als teken dat het in orde is. Tussendoor leer ik handigheidjes. Hoe je een riem zonder plooien sluit. Hoe je handschoenen droog houdt. Hoe je een schild draagt zodat je schouders heel blijven. Aan het eind van de dag klinkt de laatste klinknagel, dooft het rood naar diep oranje en verdwijnen losse vonken als vuurvliegjes in de schemer. Dan staan de setjes op rij voor morgen en ligt er een korte notitie voor wie iets wil bijstellen. De smederij wordt stil, maar het werk blijft spreken. De vonken vertellen genoeg.
Ridderheer Balder de Onwankelbare
donderdag 7 augustus 2025
Wie ik ben
Ik ben Balder de Onwankelbare, ridderheer van Stormwoude en aanvoerder op het Schermutselplein. Midden op het zand geef ik vaart waar het kan en focus waar het moet. Het Schild van Donder en Stilte hangt aan mijn arm. Eén rustige beweging en het plein wordt stil, nog één en iedereen komt in beweging. Stof kringelt op bij het eerste startsignaal, gezichten richten zich en de rij zet zich vanzelf.
Wat ik belangrijk vind
Leren doe je in actie, maar goed leren is rustig en duidelijk. We werken in korte series met heldere startsignalen, functies per duo en rollen die precies passen. Dragen, dekken, wisselen, afronden. Ik let op houding, tempo en samenwerking en maak elke oefening klein genoeg om te kunnen slagen, groot genoeg om trots op te zijn. Fouten horen erbij, maar we laten ze niet rondzingen. We zetten ze om in aanwijzingen die je meteen kunt gebruiken.
Wat je van mij mag verwachten
Je ziet mij midden op het plein, waar ik kort demonstreer en direct posities neerzet. Tussen de series door gaat het schild omlaag en delen we wat we zagen, terwijl de volgende opstelling al klaarstaat. In de avond loop ik een snelle ronde langs Bastion en herberg, zodat morgen stevig van start kan. Verwacht tempo met aandacht, duidelijke tekens en een team dat elkaar vanzelf vindt zodra het startsein klinkt. Stap voor stap sterker.
Hofmeester Ulric Wegwijzer
dinsdag 5 augustus 2025
Wie ik ben
Ik ben Ulric Wegwijzer, hofmeester van Stormwoude en de man van lijnen die kloppen. Van poort naar plein, van Bastion naar Herberg de Kokende Ketel en weer terug. De Schrijfplank der Heldere Uitleg hangt losjes aan mijn schouder; daarop staat wie, wat, waar en wanneer, in letters die het tempo vriendelijk houden. Het zachte tikje van krijt op hout markeert het volgende moment, zonder haast en zonder gedoe.
Wat ik belangrijk vind
Structuur geeft rust en rust geeft ruimte om te lachen en te leren. Ik maak ingewikkeld klein: één taak per regel, één plek per stuk materiaal, tijden die in elkaar grijpen alsof ze ervoor gemaakt zijn. Ik ben zuinig op energie. We beginnen op tijd, eindigen netjes en doen tussendoor korte check-ins die precies vertellen wat er nu komt. Vragen krijgen een praktisch antwoord dat meteen werkt, liefst met een vinger op de juiste regel van de schrijfplank.
Wat je van mij mag verwachten
Je vindt mij bij de poort wanneer tassen binnenrollen, op het Schermutselplein bij het indelen en in het Bastion om te zien of alles compleet is en op zijn plek terugkomt. Ik leg materiaal klaar voordat iemand het mist, zet een bordje neer waar het nodig is en draai een bladzijde om als het tijd is voor de volgende stap. Verwacht een kalme stem, heldere afspraken en een dag die loopt als een goed touw. Strak genoeg om richting te houden, soepel genoeg om mee te geven.
Koning Evert de Dappere
vrijdag 1 augustus 2025
Wie ik ben
Ik ben Evert de Dappere, koning van Stormwoude, gastheer van het Fort der Eeuwen en het rustige ritme dat door het kasteel loopt. Bij de poort heet ik ridders in opleiding welkom, met open ogen voor wie onwennig binnenstapt en een kort woord voor wie al haast heeft om te beginnen. Stormbreker hangt in zijn sobere schede aan mijn zijde, niet om indruk te maken maar als herinnering dat besluiten hier helder worden genomen en beloften netjes worden nagekomen. Ik spreek kort, luister lang en zorg dat iedereen weet waar hij aan toe is, zodat de dag zonder gedoe kan gaan waar hij heen moet.
Wat ik belangrijk vind
Kleine stappen die optellen tot grote daden. Ik let op waar het stokt en waar het stroomt, zet de juiste mensen naast elkaar en leg in gewone woorden uit wat we doen en waarom. Humor maakt een last lichter, een knik maakt een besluit voelbaar en een duidelijke start houdt de rust op het Schermutselplein en in Herberg de Kokende Ketel. Soms volstaat een blik naar Ulric als de bladzijde om mag, of een kort teken naar Balder als het plein tempo nodig heeft.
Wat je van mij mag verwachten
Je ziet mij bij de ingang van het Fort, bij de dagstart op het plein en later aan de lange tafels in Herberg de Kokende Ketel. Ik rond de dag af bij de Vuurkring met een korte terugblik voordat Lyrion de draad oppakt, zodat de dag netjes in het slot valt. Verwacht richting zonder omwegen, een rustige glimlach op drukke momenten en een hand die even op de greep van Stormbreker rust als het besluit staat en iedereen mee kan. Hier zetten we stappen die blijven staan.
Stormwoude en het kasteel "Fort der Eeuwen"
donderdag 8 mei 2025
Het is inmiddels het jaar 1158 en de tijd hier vliegt voorbij, op een tempo dat mij zowel intrigeert als verrast. Mijn reis door de tijd heeft mij naar het betoverende gebied Stormwoude gebracht, een land vol oude tradities, levendige verhalen en een onmiskenbare geschiedenis. Centraal in dit landschap staat het imposante kasteel "Fort der Eeuwen".
Dankzij mijn technologische kunsten ben ik er in geslaagd een bijzondere band op te bouwen met koning Evert de Dappere. Deze nobele vorst, met zijn scherpzinnige blik en warme persoonlijkheid, heeft mij met open armen ontvangen. Zijn vertrouwen en gastvrijheid maakten het mogelijk dat ik een eigen werkruimte in Fort der Eeuwen kon inrichten. Daar kan ik in alle rust de ontwikkelingen in deze bijzondere periode bestuderen en verder gaan met uitvinden.
De komende weken zal ik jullie verder meenemen in het verhaal van Stormwoude. Ik breng jullie op de hoogte van de charme van de kronkelende straatjes, de levendigheid van de Grote Markt en de unieke sfeer van dit historische rijk. Ik zal berichten plaatsen over belangrijke personen als koning Evert en zijn onderdanen. Blijf mij volgen op deze reis door een tijd vol ontdekking, waar verleden en toekomst samenkomen.
Eureka moment: ChronoNet verbindt de tijden
maandag 28 april 2025
Na maar liefst 3516 pogingen is het eindelijk gelukt om de heptagonale vectoren van ChronoNet perfect af te stemmen. Nu heb ik een enigszins betrouwbare verbinding met mijn onderzoeksteam in 2025. Deze doorbraak markeert een cruciaal keerpunt in mijn zoektocht naar communicatie over de grenzen van de tijd. Terwijl ik gefascineerd toekijk hoe de digitale signalen vloeiend door ChronoNet stromen, voel ik een mengeling van opluchting en opwinding.
Het moment dat ik hun stemmen hoorde en data ontving, was een bevestiging dat zelfs de meest uitdagende technische barrières overwonnen kunnen worden door vastberadenheid en innovatie. Deze prestatie motiveert me om de huidige beperkingen verder te overwinnen en nog diepere connecties te smeden tussen de werelden van gisteren en vandaag. Een nieuwe fase in mijn tijdreisavontuur is aangebroken!
Tussen innovatie en lokale gastvrijheid
zaterdag 17 oktober 2024
Na maar liefst 954 pogingen om de heptagonale vectoren van ChronoNet te kalibreren, is het me nog niet gelukt een stabiel communicatiekanaal met het internet in 2024 tot stand te brengen. Elk experiment bracht me een stap dichterbij, maar de uiteindelijke verbinding blijft nog uit.
Vandaag, met een mengeling van frustratie en nieuwsgierigheid, heb ik daarom besloten voorzichtig kennis te maken met de lokale bevolking. Het is immers al een tijd geleden dat ik heb mogen genieten van een degelijke, ambachtelijke maaltijd. Terwijl ik de charme van deze middeleeuwse omgeving ervaar en de verhalen van de mensen om mij heen in me opneem, hoop ik niet alleen nieuwe inzichten te verkrijgen, maar ook dat hun gastvrijheid wellicht inspiratie biedt om ChronoNet te perfectioneren.
Tijdsverbinding: de innovatie van communicatie door de eeuwen
dinsdag 1 oktober 2024
Vandaag, midden in de betoverende sfeer van het jaar 1152, ben ik bezig met het creëren van een revolutionair communicatiemiddel dat de grenzen tussen de eeuwen doet vervagen. Mijn doel is om een apparaat te ontwikkelen dat, door het gebruik van heptagonale vectoren – zevenhoekige koersbepalers die digitale signalen moduleren – een directe verbinding kan leggen met het moderne internet. Elke vector moet met uiterste precisie gekalibreerd worden om de onzichtbare brug tussen dit middeleeuwse tijdperk en mijn team in 2024 te vormen.
Terwijl ik in deze historische setting omringd ben door de rauwe charme van eeuwenoude gebouwen en natuurlijke elementen, ervaar ik de spanning van een doorbraak in communicatie. Deze uitdaging bewijst dat, wanneer oude innovaties en moderne technologie samenkomen, zelfs de grootste kloof tussen het verleden en de digitale toekomst kan worden overbrugd.
Tussen de eeuwen
zaterdag 21 september 2024
Vandaag heb ik opnieuw ondervonden hoe vloeibaar de tijd kan zijn. In deze middeleeuwse wereld heb ik bewust besloten om de interactie met de lokale bevolking te vermijden; hun dagelijkse rituelen en nieuwsgierige blikken zouden mijn missie kunnen verstoren. Mijn prioriteit is het vinden van een manier om contact te leggen met mijn onderzoeksteam in 2024. Helaas werkt mijn moderne communicatieapparaat hier niet zoals verwacht, want de technologie die ik meenam wordt belemmerd door de verouderde omstandigheden van deze tijd.
Terwijl ik rustig door schaduwrijke bossen wandel, omringd door eeuwenoude eiken en het zachte geruis van bladeren, blijf ik zoeken naar een oplossing waarmee ik een brug kan slaan tussen de eeuwen. Mijn vastberadenheid om de geheimen van dit tijdperk te ontrafelen én tegelijkertijd mijn team up-to-date te houden, houdt me gefocust op mijn doel. De stilte van het verleden voedt mijn wetenschappelijke ambitie en inspireert mij te blijven zoeken naar verbinding tussen deze werelden.
Een ontmoeting met het verleden
woensdag 11 september 2024
Vandaag, na die ongelooflijke sprong door het tijdreisportaal, vond ik mijn toevlucht in een wereld waar de natuur en geschiedenis naadloos samensmelten. Bij aankomst omringt een uitgestrekt, dicht bos mij met zijn eeuwenoude geheimen. Terwijl ik voorzichtig mijn eerste stappen zette op de zachte modderige grond, werd mijn blik getrokken naar één enkele, magnifieke eik. Deze reusachtige boom, met een dikke, verweerde stam en uitgebreide takken die de hemel lijken te omarmen, straalt een onverzettelijke kracht en rust uit, als een stille bewaker van het verleden.
Niet ver daarvandaan torent een imposant kasteel tegen de horizon. Zijn stevige stenen muren en sierlijke torentjes roepen beelden op van dappere ridders, een koning en andere bewoners. De combinatie van de levendige, pure natuur en de rijke geschiedenis van het kasteel prikkelt mijn wetenschappelijke geest en nodigt mij uit om elk detail te verkennen. Deze ontmoeting met het verleden vormt een onvergetelijk moment in mijn tijdreisavontuur.
Het moment van de sprong
dinsdag 10 september 2024
Vandaag gebeurde er iets onvoorstelbaars. Terwijl ik voor de Nucleaire Stekelatoomfuser stond, hield ik mijn adem in toen het licht begon te pulseren. In een fractie van een seconde leek de tijd zelf stil te staan, en werd ik omhuld door een overweldigende gloed van energie. Plotseling voelde het alsof ik door een draaikolk van licht en geluid werd meegezogen. De grens tussen heden en verleden vervaagde en ik maakte een sprong naar het jaar 1152.
In dat magische moment – tussen het bekende van mijn hedendaagse laboratorium en het mysterie van een middeleeuwse wereld – voelde ik de pure kracht van het universum. Ik ervoer een mengeling van spanning en ontzag, alsof ik getuige was van een kosmisch wonder. De sensatie van het tijdreizen, de plotselinge verschuiving in realiteit, zal voor altijd in mijn geheugen gegrift staan als het moment waarop de barrières van tijd braken.